Terug naar Iquitos… voor ayahuasca!

En Pucallpa achter me latend bevond ik me dus weer in de vertrouwde omgeving van verroest staal, zwetend in de hangmat wachtend op het volgende bord rijst met kip. Ditmaal echter op een nog verder gezakte rivier en zonder volle maan, waardoor we de nachten niet konden varen. Iets wat bevestigd werd toen we de laatste ochtend alsnog vastliepen op een zandbank. En alhoewel het ‘s nachts stilliggen aan een stuk amazoneoever frustrerend traag kan aanvoelen, spendeerden we ook twee plezierige, dansvolle nachten in lokale amazonecommunities. Het kostte wat moeite, maar na haar dochter en een travestiet van de boot-keuken lukte het me uiteindelijk ook om de bierverkopende señora van de bar op de dansvloer/het zand te krijgen. Emilio, een Spanjaard van ik gok eind 40, deed er echter een schepje bovenop door mij al dansend als een balerina door de lucht te zwieren... Tja dat het een zeer plezierige nacht was blijkt ook op www.picasaweb.google.com/dennisvoes, alwaar naast de feestelijkheden ook de voorbijtrekkende jungle, zonsondergangen en de aan boord spelende kinderen te bewonderen zijn. Ach, aangevuld met velen uren slapen of luieren in de hangmat, kwam vanzelf een einde aan de 6-daagse reis.

Aangekomen in Iquitos had ik slechts één enkel doel voor ogen: praten met sjamaan Don Luis Pinedo Arevalo (oftewel: Don Lucho). De start verliep echter niet soepeltjes: met een dag vertraging aangekomen in de haven van Iquitos besloot ik vermoeid van de reis nog even een gekookt eitje op straat weg te werken. Resultaat: heftige diarree en een dag ruim 38 graden koorts. Noud: lach je maar kapot, maar dat ei bleek ik ook nog gekocht te hebben bij de kerk waar ik jou die picarones getrakteerd heb. Ze moeten zich inderdaad maar aan de hostie houden wat eten betreft…

Na 2 dagen platliggen wilden we in de middag van de 3e dag dan eindelijk richting Don Lucho vertrekken. Het bleek echter dat de laatste boten al rondom 4 a 5 uur terugkeren, dus besloten we nog een dag te wachten. De volgende ochtend vroegen we in de haven naar de boot voor Santa Clotilde 20 minuutjes verderop, waarop een ‘medewerker’ ons de desbetreffende boot aanwees. Hij zal der wel een minimale commissie aan over hebben gehouden, maar de boot dropte ons na anderhalf uur in de community Santa Maria. Nog een anderhalf uur later en weer een bootreis armer, kreeg Juanita een telefoontje dat ze dringend naar de bank moest. Ik liep over van frustratie: hoe moeilijk kan het wezen om een sjamaan die een kleine 2 uurtjes verderop woont te treffen? Moeilijk genoeg, bleek toen na een vlekkeloos reisje de dag erna Aida, Don Lucho’s dochter, prijsgaf dat haar vader net die ochtend de jungle ingetrokken was om zelf een paar dagen een plant te diëteren. Wel… Ze zeggen dat je niet zelf beslist wanneer je ayahuasca drinkt, maar dat ayahuasca beslist wanneer jij haar drinkt. Als dat zo is, speelt ze nu al een verdomd aardig spelletje met me… Het was echter heerlijk om terug te zijn op deze prachtige rustgevende plek, luisterend naar alle vogels, insecten en andere junglegeluiden. Jep, dit is zeker de beste plek die ik ken om deze ceremonie aan te gaan! Nu nog Don Lucho zelf treffen… Die zou volgens dochter Aida na terugkomst uit de jungle zowiezo naar Iquitos moeten. Welja… Eerst zien, dan geloven!

Ondertussen vermaakten we ons met een bezoekje aan de dierentuin van Iquitos, wat dankzij de wederom zeer minimale veiligheidseisen opnieuw prachtfoto’s opleverde. Naast otters, papegaaien, (elektrische) vissen, leeuwenaapjes, zwijnen, poema’s, tapirs en paicha (een ‘gewone’ vis, maar dan 3-5 meter), werd mijn geduld en aandacht vooral besteed aan de bufeo (zoetwaterdolfijn). Na een tijdlang aan elkaar wennen gooide de dolfijn me een steen in de hand, die hij vluchtig opdook nadat ik hem teruggooide. Speels beestje. Na een tijdje gespeeld te hebben, gaf hij zich volledig aan me over, vragend om z’n zachtgladde snuit, hoofd en buik te strelen. Erg vet! En wat een prachtig beest..

Jawel hoor, eindelijk.. eindelijk.. 8 dagen na aankomst in Iquitos trof ik zowaar Don Lucho in eigen persoon. Echt waar! En met z’n ongedwongen, levenslustige, jonge uitstraling, rustige glimlach, geduldige uitleg en me geheel vrijlatend in mijn beslissingen praten we niet alleen over de allerbeste plek, maar ook duidelijk over de allerbeste sjamaan die ik tot nu toe ontmoet heb. Velen malen meer waard dan de sjamanen die ik eerder sprak, bleek hij veel minder te vragen. Sterker nog, indien ik nauwelijks geld zou hebben valt er ook wel wat te regelen. Zover is het echter nog niet gekomen, dus aan de slag!

Maar hoe? Velen bronnen op het internet adviseren 4-5 ayahuasca-ceremonies in 8-10 dagen, om jezelf daadwerkelijk grondig te helen op fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel niveau. Eén enkele ceremonie zou ‘slechts’ een grondige zuivering (lees: overgeven en diarree) van deze 4 niveaus inhouden. Anderen ervaren ayahuasca-gebruikers adviseerden me echter niet te wild te beginnen. Leer eerst de astrale wereld van ayahuasca wat beter kennen voordat je volledig diep erin duikt. De visie van mijn sjamaan Don Lucho beviel me echter enorm. Hij adviseerde me geen van beiden. Ayahuasca zelf zal namelijk via mijn ervaringen mijn weg openbaren of allerminst beïnvloeden. Om van tevoren dus slechts 1 of juist verschillende ceremonies te plannen heeft geen enkele zin. En dus laten we het verloop van mijn retraite open. Ik kan jullie vertellen dat ik m’n eigen aanstaande zondag zal terugtrekken in een hutje in de jungle, om enkele dagen later m’n eerste ayahuasca-ceremonie te mogen ervaren. Wat er in de dagen/weken erna gebeurt zien we dan wel weer, al heb ik een sterk voorgevoel dat ik weleens enkele weken in dat hutje in de jungle zou kunnen blijven.. Volgens mij is er genoeg werk te doen!

Voordat het zover was bezochten we echter ook nog de getipte sjamane Dona Otilia. Een krachtige dame die ook een mooie plek in de jungle aanbiedt.. Toch kon ik er niet de klik voelen die ik met zowel de magistrale locatie als de sjamaan Don Lucho zelf had. Maar wie weet, misschien volg ik in de toekomst nog een ceremonie bij haar?

Goed. Nu het hoe&wat besloten is, zal ik eens pogen samen te vatten wat deze volledig andere wereld ongeveer inhoudt:
Ayahuasca (Banisteriopsis Caapi) is een traditioneel, diep gerespecteerde lianenplant uit de amazonejungle. Voor waarschijnlijk al zo’n 2000 jaar maken indianenstammen hier de medicinale drank ayahuasca van, meestal in combinatie met de DMT-bevattende plant chacruna (voor meer info check http://en.wikipedia.org/wiki/Ayahuasca). Het ayahuascabrouwsel wordt gebruikt voor diepgaande genezing op fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel niveau. Tijdens de eerste ceremonies wordt je lichaam op deze vier niveaus diepgaand gereinigd, wat zich meestal uit in overgeven, soms aangevuld met diarree. Tijdens latere ceremonies zul je werken aan het genezen van vergeten trauma’s, verslavingen, diepgewortelde angsten etc., zodat je daarna kunt leren in het hier & nu te leven in volledige verbinding en harmonie met moeder aarde. Awel, das min of meer het doel/traject wat rustig meerdere decennia in beslag kan nemen.

In voorbereiding van een ayahuasca ceremonie zal er flink gediëet moeten worden. Zo’n week voor aanvang van de eerste ceremonie tot een tiental dagen na de laatste ceremonie zal er letterlijk een smaakloos dieet gevolgd moeten worden, zonder zout, suiker, brood, pasta, vlees, vetten, melkproducten, cafeïne, nicotine, alcohol etc. Door smaakloos te eten zal je fysieke lichaam namelijk voorbereid worden op de overgang naar de astrale wereld. Verder ook geen krant, nieuws, radio, muziek etc. Zo bereid je je mentale lichaam voor om te kunnen ‘zien’ in de astrale wereld (visioenen), wat aanzienlijk moeilijker is als je hersenen overladen zijn met informatie. Daarnaast geen seks, masturbatie of zoenen. Als je deze voor jou nieuwe wereld instapt, zul je namelijk kwetsbaar zijn als een klein kind. In deze kwetsbare tijd wil je voorkomen dat eventuele verwarrende entiteiten/geesten/energieën je spirituele lichaam binnen kunnen dringen. Ook de ayahuasca-plant zelf bezit, net als iedere andere (medicinale) plant, verschillende entiteiten/geesten. Deze hebben als taak om over je te waken en je te begeleiden tijdens je astrale reizen. In die context kun je het dieet ook opvatten als een vorm van respect: je laat de entiteiten van de ayahuasca-plant weten dat je haar serieus neemt.

De sjamaan zal de ceremonie leiden. Na jarenlange diëten van verschillende medicinale planten heeft hij de entiteiten van de desbetreffende planten eigen gemaakt. In geval van een zieke patiënt zal de sjamaan raad vragen aan deze eigengemaakte entiteiten, zodat hij weet welke plant de patiënt moet diëteren. Verder heeft de sjamaan tijdens zijn maandenlange plantendiëten een icaro van iedere plant geleerd. Deze icaros zijn liederen die direct van de plantenentiteit uit de astrale wereld komen, en functioneren als de verbinding tussen de astrale wereld en de fysieke wereld zoals wij die kennen. Don Lucho’s icaro van ayahuasca zal dus mijn weg terug zijn naar de maloca in de jungle, mocht ik de confrontaties en lessen in de voor mij volledig nieuwe astrale wereld door angst of wat dan ook niet meer kunnen handelen. Maar de astrale reis zelf zal dus onder begeleiding van de ayahuasca-entiteiten plaatsvinden. Op dit niveau zal de sjamaan enkel observeren hoe zijn verschillende patiënten door de plantenentiteiten begeleid worden en hoe de patiënten hiermee omgaan. Enkel indien nodig zal de sjamaan ingrijpen of bijsturen.

Ik hoop dat deze beknopte samenvatting een beetje een beeld geeft van het soort wereld wat mij te wachten staat. Ikzelf ben inmiddels met mijn voorbereidende dieet bezig. Natuurlijk moest er wel, vlak voor aanvang van dit dieet, eerst nog even een laatste keer goed gefeest en lekker gegeten worden. En dus gingen we naar een groot Cubaans-Peruaans salsa-festival, alwaar ik door een van de zangeressen ter dans werd gevraagd op het podium. Het was echter een vreemd gezicht om m’n laatste aangeschoten danspassen de dag erna op het lokale ‘Amazonchannel’ te zien passeren tijdens het zappen, inclusief de beleefde handzoen om de sexy geklede zangeres te begroeten… Maar ja, toen we ook nog voor het laatst anticuchos, brochettas, pollo a la brasa en ceviche gegeten hadden, was het toch echt tijd voor het smakeloze dieet. Tja… Je moet der wat voor over hebben, zo’n ayahuasca-ritueeltje… Om mijn aanstaande hergeboorte aan Moeder Aarde (de weg van de serpent die z’n huid afschud) te symboliseren, heb ik Juanita ook maar meteen gevraagd om m’n haar te knippen. Ze mag trots wezen op het resultaat! Zeker aangezien ze nog nooit eerder iemand geknipt had…

Maar dan nu, na vier jaar lezen en lullen, zal de stap dan eindelijk genomen worden. Verdomme ben bijzonder benieuwd, enthousiast en ook bang voor wat dit gaat brengen. Ik zal het snel te weten komen… Ja man! En jullie uiterlijk eind oktober ook, wanneer m’n visum afloopt ;-)