Iguazu-watervallen en bezoekje USP

Zoals beloofd gaan we, na ons bezoekje aan de Itaipu stuwdam, verder met ons bezoekje aan de iets meer natuurlijke Iguazu watervallen. Vanuit Ciudad del Este (Paraguay) zijn we via Foz do Iguacu (Brazilië) vanuit Puerto Iguazu (Argentinië) naar het Argentijnse gedeelte van de watervallen gegaan. Het kwam net zo uit dat we op paaszondag ons bezoekje pleegden, een grootse vakantie in Argentinië en daarmee hadden we een behoorlijke toeristische optocht te lopen. Dat onder deze ‘minder-mijn-voorkeur’-omstandigheden de watervallen nog steeds een onwijs prachtige dag opleverden, onderstreept hoe spectaculair ze zijn. En dan te bedenken dat er een groter watervallencomplex simpelweg is ondergelopen bij de aanleg van de Itaipu dam.. Die Iguazu watervallen mogen op papier dan 40 maal minder kracht hebben dan het maximum van de Itaipu dam, de kracht en indruk die je ziet en voelt als je naar de Iguazu-watervallen kijkt is zeker 40 maal groter! Volgens mij ziet een blinde dat nog op foto’s, het is echt een prachtig stuk aarde waar je gewoon stil van wordt en niets anders dan ontzag voor kan opbrengen. Nieuwsgierig geworden? Check www.picasaweb.google.com/dennisvoes en geniet mee!

Een dagje later was het tijd voor onze laatste grote busreis. Vanuit Ciudad del Este in Paraguay zijn we in een keer flink Brazilië ingekard naar São Paulo, zo’n 20 uurtjes oostwaarts. Met als hoofddoel een bezoek aan de universiteit van São Paulo, alwaar ze een volledig nieuw astrobiologisch lab hebben opgebouwd. Al is mijn stagetijd stiekem al even geleden, het was toch erg interessant om weer een kijkje terug in het wetenschappelijk leven te kunnen nemen. Zeker als je zo van harte ontvangen wordt als in Brazilië! Iedere afdeling had de deuren voor ons openstaan, waardoor we uiteindelijk naast het microbiologie/oceanografie lab op USP ook enkele gastcolleges (in het Portugees!), het astrobiologielab 70km ten noorden van São Paulo, het synchrotronlab 90km noordwaarts, een thesis-defense van geologie, het geologielab en het scheikundelab hebben mogen aanschouwen. Bijzonder interessant en erg leuk dat Juanita ook van harte welkom was, die dankzij haar 2 jaar studie dierenarts nog wel een bekend gevoel had bij het microbiologisch lab, maar de synchrotron (deeltjesversneller waarmee vanuit kwantummechanische theorie straling, materie, antimaterie etc. gevormd kan worden) was wat abstractere koek. Afin, ik zal er ook maar niet al te inhoudelijk op ingaan hier ;-)

Maar vond het wel apart om 2 voor mij bekende doch zo gescheiden werelden te zien samenkomen: de wereld van laboratoria, onderzoek en ambitieuze gedrevenheid ligt hier letterlijk naast de jungle, de aapjes en de Latijnse cultuur en spirit. Zo hebben we o.a. een Peruaans openluchtfestivalletje bezocht in São Paulo, die uiteindelijk spontaan in een restaurant eindigde met 4 Colombianen aan wat Braziliaanse biertjes. Verder waren we gedurende ons verblijf van harte welkom bij Luciano, Catherine en nog een huisgenoot met moeilijkere naam (lees: vergeten). Echt relaxed, supergrote dank aan hun, ook omdat we op deze manier heerlijk konden meeliften op het Braziliaans studentenleven. Vóór ons vertrek naar een boerderij via WWOOF (World Wide Organized Organic Farming, waarbij je als vrijwilliger tegen kost&inwoning aan de slag kunt met permacultuur op een eco-boerderij), kregen we dan ook de kans ons bezoek af te sluiten met een typisch studentenfeest op de universiteit. Even een heel andere context, maar wederom waardevolle en prachtige ervaringen opgedaan in de afrondende fase van mijn Latijnse reis. Tot snel weer met… het allerlaatste verhaal van dit reishoofdstuk in mijn leven! Het ga jullie goed :-)