Eindelijk modder aan de voeten

Na alle kennismakingen was het tijd om ook echt wat te gaan doen. PLAN had reeds een planning klaarliggen om wekelijks met iemand anders mee te lopen zodat ik alle 12 gemeenschappen kon leren kennen. Mijn eigen idee is echter niet om enkel mee te lopen maar om ook daadwerkelijk te helpen, iets wat beter functioneert als ik me concentreer op 1-2 projecten binnen 1-2 gemeenschappen. Tijd dus om de planning om te gooien, zeker aangezien ik een kleine 2 weekjes korter zal verblijven nadat mijn ouders de heugelijke en ietwat impulsieve beslissing hebben genomen om op 14 juli per vliegtuig in Managua te landen. Erg leuk! En na bijna 8 maanden dan ook eindelijk eens vakantie hier :p

Plannen opzetten en structureren met zowel PLAN als de Miskito-gemeenschap Sangnilaya 2 uur verderop vergt wat meer tijd dan ik vanuit mijn Nederlandse achtergrond gewend ben. Vragend aan de basisschoolleraren in Sangnilaya met welke projecten ze hulp konden gebruiken, heb ik ze misschien ook iets overrompeld met mijn aangeleerde manier van efficiënt plannen en structureren – tja als je echt wat wil doen binnen 3 weken moet je nou eenmaal ff spijkers met koppen slaan. Na het ontfutselen van de eerste ideeën kwam het brainstormen echter op gang. Zo zal ik meehelpen bij een herbebossingproject, een project uitgevoerd met (vrij vertaald) groep 7 en 8 van de basisschool alhier. Reeds onderweg naar de auto werd me verteld dat een andere NGO-organisatie 2 maanden geleden enkele computers gesponsord had aan de school, maar de leraren hebben geen idee hoe zo’n ding werkt (later ontdekte ik dat het ministerie van onderwijs het budget voor de beloofde computertraining niet rond had gekregen). Dat zijn nou de dingen die ik graag wilde weten en ik zal dan ook ruim 2 weken een tiental leraren gaan trainen in het basisgebruik van deze machines. Hoeveel vooruitgang we in die tijd kunnen boeken is echter nog ff afwachten, want de PC’s op het PLAN-kantoor in Puerto Cabezas zijn al dermate traag dat je geneigd bent na iedere muisklik een nieuwe koffiepauze in te lassen…

In de tussentijd heb ik binnen de gemeenschappen Kuakuil en Butku meegeholpen met camera-trainingen. Na 4 jaar samenwerken met PLAN heeft iedere gemeenschap enkele Miskito-vrijwilligers die PLAN helpen met o.a. de communicatie met iedere familie binnen de gemeenschap. Binnen dit kader zullen deze vrijwilligers getraind worden hoe een camera te gebruiken om profielfoto’s te nemen van gesponsorde kinderen en families. Deze kunnen dan doorgestuurd worden naar hun sponsorouder (bijvoorbeeld mijn ouders), of ingezet worden in de zoektocht naar een nieuwe sponsorouder. Dat deze trainingen gepaard gaan met het nodige plezier (en dat de 4-wiel-aangedreven pickup vast kwam te zitten in de drab) kun je zien op www.picasaweb.google.com/dennisvoes

Daarnaast ben ik ook zelfstandig aan de slag gegaan. Aangezien het project om tomaten te cultiveren geheel nieuw is, heb ik een twintigtal artikelen op internet bestudeerd op zoek naar methodes om de tomatenopbrengst te kunnen optimaliseren in de afgezonderde Miskito-gemeenschappen. De tientallen ‘koop dit-of-dat bij uw tuinbedrijf’-tips negerend, kwam ik te leren dat tomatenplanten een hoger dan gebruikelijke hoeveelheid calcium nuttigen, een nutriënt wat veel in eierschalen voorkomt. Verder kunnen de naalden van naaldbomen door de grond vermengd worden om de planten tegen onkruid en ziektes te beschermen, terwijl het water ook makkelijker tot de wortels kan doordringen. Beiden ingrediënten die reeds in overvloed aanwezig zijn binnen de gemeenschappen. Ben benieuwd of je er ook daadwerkelijk meer vruchten van kunt plukken, maar tijdens een gesprek met Carmen Rayo, de agricultureel expert voor dit project, werden deze ideeën iig vol enthousiasme ontvangen.

Ondertussen werden op het PLAN kantoor in Puerto Cabezas voorbereidingen getroffen om het aantal gemeenschappen uit te breiden van 12 naar 34. Nieuwsgierig naar hoe de 22 nieuwe gemeenschappen geselecteerd worden, werd me uitgelegd dat voornamelijk gekeken wordt naar bereikbaarheid, voorzieningen en mogelijkheden deze te creëren. Hoe kunnen we voor dezelfde euro meer mensen helpen? In de praktijk heeft dit echter als gevolg dat een armer gebied met vele gemeenschappen niet in aanmerking komt voor hulp, omdat daar enkel per boot te komen is. Een logische beslissing, maar het voelt toch raar dat de mensen die toevallig dáár geboren worden voorlopig niet op hulp hoeven te rekenen.

Voor aanvang van m’n computertraining en herbebossingproject, heb ik een presentatie gegeven over de molens, polders, tulpen, kazen, boerenkool, hutspot, Koninginnedag, Pasen en sinterklaas en meer van dat soort zaken typisch voor ons kouwe kikkerlandje. Ook m’n familie en m’n eigen leventje voorheen kwamen aan bod. Leuk te zien dat het volle bak was en de meeste kinderen vol aandacht en nieuwsgierigheid de presentatie volgden, ondanks dat ze de vertaling in het Miskito iedere keer even moesten afwachten. De dagen na de presentatie vulden zich met (de voorbereidingen voor) het herbebossingproject, een rigoureuze knipbeurt bij de kapper en een culturele voorstelling waarin verschillende dansgroepen de Nicaraguaanse cultuur illustreerde (zie foto’s).

Het geven van computerles bleek nog een flinke uitdaging. Probeer iemand die nog nooit een muis aangeraakt heeft maar eens uit te leggen wat nu het verschil is tussen een folder en bestand. En waarom moet je soms dubbelklikken en andere keren niet? Verwarring alom maar erg leuk om op deze manier bij te kunnen dragen. Zeker toen ik binnen de gemeenschap werd uitgenodigd om een soepje te komen eten op lerarendag (een soort Moederdag, maar dan voor leraren). Ik was immers leraar van de leraren en moest er dus zeker bij zijn. Dat soepje bleek wat meer in te houden, want de dag begon in de kerk. Met de stenen ruïne die voor de orkaan in 2007 als kerk dienstdeed op loopafstand, vond de kerkdienst nu plaats in een open houten stellage met golfplaten daken. Ik werd uitgenodigd om met alle leraren vooraan te gaan staan. Voelde me een rare eregast, niet in staat ook maar 1 lied te kunnen meezingen… Na afloop kwam onder leiding van de pastoor de hele gemeenschap langs om een hand te geven, soms aangevuld met een knuffel. Een speciaal en welkom gevoel.

Daarna was het tijd voor enkele voorstellingen in de school. De leraren zongen een lied in Miskito, de kinderen dansten op traditionele Miskito muziek. Prachtig om te zien! Toen ze in het Spaans iemand uit het publiek vroegen om een dans voor te dragen, was het me niet geheel duidelijk of ze nu om ‘een vrijwilliger’ of ‘de vrijwilliger’ vroegen, maar al snel stond ik voor de hele gemeenschap. Met m’n typisch Nederlands gebrek aan danservaring en geen idee wat voor muziek er zou langskomen gierden de zenuwen me door het lijf. M’n zeer geïmproviseerde slungelige bewegingen werden echter onder een luid applaus ontvangen! Na 2 geweldige traditionele miskito-dansjes van de kinderen moest ik weer naar voren komen: ditmaal moest ook ik op traditionele miskito-muziek dansen. Aangezien Miskitos altijd op blote voeten dansen, besloot ik schoenen en sokken uit te doen. Gejoel en een daverend applaus onderstreepte het respect voor deze actie. Tot zover punten gescoord, maar met 0 danservaring op miskitomuziek had ik enkel een theoretisch idee wat te moeten doen: 2 snelle huppelpasjes op een been gevolgd door het naar achteren gooien van je onderbeen. Later zag ik terug op video dat ik deze bewegingen echter 5 keer sterker uitvoerde dan de Miskitos zelf. De zeer aanstekelijke schaterlach van de filmende Ricardo van PLAN zegt dan ook genoeg: dit ging de kinderen stukken beter af! Hoe dan ook, ik heb intens genoten en ze zullen me zeker niet snel vergeten hier…


P.S. Aan allen hartelijk dank voor jullie donaties! Er is in totaal 295 euro gedoneerd. Dat is helaas te weinig om de waterput te repareren (hier zal PLAN waarschijnlijk wel een projectvoorstel voor gaan schrijven), maar er kan wel flink wat lesmateriaal van gekocht worden. Aan jullie allen superbedankt voor jullie gulle bijdrages! En geen zorgen: het pilsje om dit te vieren zal ik gewoon zelf betalen hoor ;-)