Real de Catorce & Mexico City

Na de ook hier drukke periode die de naam december draagt, wordt het inmiddels toch tijd om een aantal van de miljoenen nieuwe indrukken met jullie te delen. Al is het maar om mijn eige te plezieren om jullie te confronteren met het schrille contrast tussen bergtochten te paard, Mexicaanse kersttradities, tropische temperaturen en exotische stranden versus de surprisestress, dikke laag sneeuw, lage temperaturen en pijnlijke vingers...

Maar om de aansluiting op het laatste verhaal te Alta Cima te waarborgen, zal ik het verhaal een vervolg geven bij mijn aankomst te ´Real de Catorce´. Na een tijdlang gefloreerd te hebben als zilvermijnstad raakte het bergstadje begin 1900 in verlatenheid door de dalende zilverprijs, alwaar het momenteel herstellend is als voormalige ghost town met 1100 inwoners. Er heerst een heerlijke magische filmsfeer die alles biedt wat je verwacht van een bergdorpje in het Mexico van 100 jaar geleden.

Bij dergelijke sferen staan paardrijtochten op 3km hoogte in de bergen en 1km hoogte in de woestijn garant voor een gevoel rechtstreeks deel te nemen aan een Mexicaanse westernscene. Dit aangevuld met een bezoek aan de offerplek op de bergtop waar de nog 1000 overgebleven Huicholes indianen na een pelgrimstocht van 400km hun rituelen uitvoeren maakt de ervaring compleet. Deze rituelen gaan gepaard met het nuttigen van de mescaline-bevattende peyote cactus die 2km lager in de woestijn groeit, alwaar ik 2 dagen later te paard zou arriveren. Met oog op het feit dat dit cactusje alleen legaal gebruikt mag worden door de Huicholes indianen, kan ik jullie verzekeren dat het wel prettig was geen agenten aan te treffen in de uitgebreide woestijnvlakten... Al heb ik het wel bij minimale hoeveelheden gehouden met oog op het ietwat overenthousiaste karakter van mijn bloedsnelle paard tijdens deze 2e rit. Aangestoken om ook weg te zwijmelen bij deze sferen? Check wederom de updates op http://picasaweb.google.com/dennisvoes.

Teruggekomen in het hotel en met nog 2 dagen te gaan tot mijn verjaardag, werd het tijd om de reis naar Mexico City te organiseren. Met het schrikbeeld in gedachten mijn verjaardag alleen op een hotelkamer door te moeten brengen, was ik erg blij om terug in het hotel uitgenodigd te worden een aantal dagen bij Maritza te verblijven, een Mexicaanse die dezelfde busrit naar Mexico stad voor de boeg had. Dit resulteerde in de onverwachte situatie dat mijn verjaardag begon met het repareren van de lamp in het huis van 2 alleenstaande moeders, wat zich na een telefoontje aan het thuisfront en wat boodschappen ontwikkelde tot een fantastische verjaardag. Met een huisgebakken tart voor de neus, een tequila aan de lip, luisterend naar Mexicaanse pogingen m´n Nederlandse verjaardagskaart voor te lezen, dansend met kind en volwassene op heerlijk opzwepende Mexicaanse muziek… Het schetst de sfeer niet? Tijdens zo´n feest vergeet je al snel je zwarte vinger ten gevolge van een bijna-electrokutie na hun vergissinkje met een van de stroomschakelaars.

Na deze onvergetelijke verjaardag, een paar rustige daagjes met een boek, eekhoorntjes voeren in het park enzo werd het tijd om Gadi en Gisela op te zoeken: 2 Mexicaanse zusjes die ik eerder in het hostel te Houston had ontmoet. Ze bleken in de buitenwijk Xochimilco te wonen, een met kanaaltjes doorzeefd gebied ver ten zuiden van het centrum van Mexico stad. Waar veel toeristen een bootje op de kanaaltjes huren, werd ik door Gadis en Giselas opa uitgenodigd om hun vriend met zo´n boot te bezoeken, wat resulteerde in een boottocht over de mooiere kanalen waar het verboden is voor toeristen. Ik zal alle sfeerimpressies even aan de foto´s overlaten, maar dat ik 2 dagen met deze hartverwarmende familie mocht doorbrengen om de Mexicaanse tradities in de week voor kerst te ontdekken was heerlijk!

De kerstavond zelf was ik uitgenodigd bij de familie van Maritza, alwaar met name de tequila-lustige oom een redelijke impact had op mijn avond. Een lege accu voorkwam helaas dat ik jullie een aantal heerlijke foto´s kan illustreren... De kerst werd vervolgd met een bezoekje aan Garibaldi, een plein bezaait met Mariachis (Mexicaanse bandjes die je kunt inhuren een aantal liedjes voor je te spelen). De kerst afgesloten in het Frida Kahlo museum, moet ik zeggen dat ik zeker alweer vele fantastische ervaringen rijker ben, maar bij 25 graden en zonder familie was het toch een kerst die de titel ´anders dan anders´ mag dragen.

Na kerst was het tijd voor mijn eerste bezoek aan de Pacifische kust: Acapulco. Met als ingredienten onder andere klifduikers vanaf 35 meter hoogte, een onverwachte ontmoeting met 2 flinkbewapende agenten in de botanische tuin en een openlucht bokswedstrijd (foto´s volgen later). Momenteel vertoevend in Puerto Escondido en herstellende van een enorm strandfeest ter inwijding van 2011, wil ik graag afsluiten om jullie allen een heerlijk, vreugdevol, gezond, energiek en zeker ook excentriek jaar te wensen. Het ga jullie goed!

De groeten vanaf zon, zee, strand!