De hik voor 1 euro

Zo zo nou, is weer ff geleden. Waar waren we gebleven? Oh ja, stond op het punt naar Austin te gaan. Beginnend met m`n eerste busreis alhier. Na m`n fles whisky a 55 euro in beslag genomen te zien worden bij een scan-controle waar de KLM jaloers van wordt, in gesprek geraakt met een meereizende Fillipijnse 46-jarige verpleegster. Nou ja, gesprek… Ik dacht dat ik veel praatte, maar niet tijdens de 3 uur dat zij doorratelde over hoe haar 24-jarige patient uit het leger uiteindelijk tegenover haar stond op het altaar. Ach wat zou het, mijn eerste couchsurfing ervaring stond voor de deur. Via internet kun je dan op de bank bij een of andere local je nachtrust vinden… Enfin, dat is de theorie. De praktijk wil dat we (onze host, 2 andere net aangekomen reizigers en ik) flink gingen stappen (inclusief een live optreden van country-ster Justin Townes Earle, die muziek gaat dwars door je heen dus check youtube!). Uiteraard moest ik vervolgens met een medereiziger verdwalen tijdens de nachtelijke uurtjes in Austin. Dagje later de louche dive bars ingedoken, met honderden motoren voor de deur awesome! (check wederom www.picasaweb.google.nl/dennisvoes)

Maar goed. Na wat bijkomen aan het meer en 9 uurtjes bussen was ik daar: de welberuchte grens Texas – México. In Spaans-studerende fase verkerend een heel avontuur kan ik je vertellen… Na uren iets uitbrabbelen wat neer moest komen op een orienterende vraag, moest ik ergens op een knopje drukken, waarna er een groen lampje verscheen en ik werd doorgezwaaid. Blijkbaar een random selectie wiens baggage wel en niet gecheckt moest worden. Gezien de miljoenen borden dat messen verboden waren kan ik dit jegens mijn junglemesje waarschijnlijk als een mazzeltje beschouwen… Dat vervolgens het immigratiekantoor dicht was en ik nog uit Texas gestempeld moest worden was van latere zorg. Teruggekeerd voor dit papierwerk een dag later kan ik je ook vertellen dat de grens Texas – Mexico een andere is dan die van Mexico – Texas (zie foto)…

Maar goed, aangekomen in Matamoros, raadde de lonely planet reisgids mij aan na zonsondergang binnen te blijven. De praktijk wilde uiteraard dat ik door gebrekkig Spaans na zonsondergang niet in m`n kingsize bed een boek lag te lezen, maar aan het wachten was op het vrouwtje die m`n kleren aan het wassen was, een kilometer bij het hotel vandaan. Ach, met enkel tweemaal een ietwat dubieus “pssssttt pssssttttt” uit een of ander donker steegje viel het allemaal wel mee. Teruggekomen in het hotel was vooral het bizarre contrast tussen de enorme luxe van TV, bad en koffiezetter (ja ja!) tegenover de minimalistische eettentjes, vehikels en handeltjes op straat oncomfortabel opvallend.

Een dagje later de reis naar het de stad Victoria (320km zuidwaarts) aangevangen. Met onderweg verkopers uit dorpjes die de bus enteren is Texas daadwerkelijk verleden tijd geworden. Zeker als je voor een kleine euro dermate pittige enchilada`s te lunchen krijgt dat je de gehele busrit met de hik zit te worstelen...

Goed. Na een nachtje slapen in Victoria de bus gepakt richting natuurreservaat ´El Cielo´. En hier zijn we op het punt beland waar het avontuur echt begint. De buschauffeur gooide me eruit op de snelweg in de middle of nowhere, alwaar m`n eerste liftavontuur mij stond op te wachten. Wat een bizarre ervaring was dat! Om deze irrealistische rit voldoende eer aan te doen, heb ik der een apart stukje van gemaakt (zie volgende verhaaltje). Wat een ervaring! Creeer de tijd, ga er ff voor zitten en geniet mee – Organon collega`s, ik heb er vertrouwen in dat jullie daar een creatief gaatje voor weten te vinden :-)

Na dit onvergetelijk ritje dacht ik dat het niet gekker kon worden. Ahum… wat een naieviteit! Aangekomen in het bergdorpje Alta Cima (900m) een hutje met golfplaten dak gefikst met een uitzicht waarbij sprake moet zijn van goddelijke interventie. Op m`n derde dag Spaans lerend, kwamen er vooral woorden voorbij als `cabaña` (hut), `jobiendo` (waterval), `macho` (ezel), `troca` (4x4 truck) en onvermijdelijk de enalaatste dag `no cajero automatico cerca` (geen pinautomaat in de buurt).

Een dag later over rotspaadjes naar een ruime 1500m geklommen. We hebben het over met mos begroeide bomen en rotsen, een enorme grot met water waar ik niet volledig in durfde af te dalen, een open grasvlakte met wat rotsen en een riviertje omringd door bos waar ossen, ezels en paarden het beeld completeren, fluitende vogels, lekker zonnetje... Heerlijk! En als je denkt iets van massaproductie te weten na een bezoekje aan een Phillips fabriek, heb je nog nooit aan tafel gezeten bij een gezin in een Mexicaans bergdorpje. Wat een gastvrijheid! Na een uurtje doezelen in een hangmat met zelfgeplukte sinaasappels, werd mij op de terugweg al snel duidelijk dat mijn schoenen nog niet volledig ingelopen waren. Aan de buitenkant het verschil tussen leven en dood in dit rotsgebied, was de binnenkant van mijn schoenen eerder m`n voeten aan het inlopen dan andersom…

Hoe graag ook gebleven, een dag later was m`n geld op. Met de pinautomaat op 6 uur reizen zit er niets anders op dan de 14 km bergafwaarts te voet aan te vangen. Gezien d blaren als knikkers en 30 kg baggage een nieuwe uitdaging te noemen. Na tijdens mijn lift op de heenweg te hebben gehannusd met 5 tegenliggers, gaat op de terugweg de enige auto die je onderweg tegenkomt uiteraard de verkeerde kant op… Ja man, dan ben je echt op reis! Blaren inmiddels van knikkers gepromoveerd tot kanonskogels en schouders die meer doen denken aan de boezem van een 80-jarige dame, kan ik alleen maar zeggen dat het allemaal meer dan de moeite waard was. Wat een prachtig stukje aarde!

Si man!
Liefs,

Dennis


P.S. Allemaal: hartelijk dank voor jullie leuke reacties! Een beetje Nederlands voelt heerlijk aan tijdens non-stop Spaans leren!
P.S. Haroun, not confronted with the ex-convicts on a Greyhound bus, I ended up talking with one In Matamoros who was kicked out every town in the USA after being busted for 12 years in San Diego. Friendly dude though :-)
P.S. Roy, je commentaar op mijn lekker sterke koffie is een eigen leven gaan leiden in verschillende plaatsen en is nu naast `de zwarte dood` ook in omloop als `the black death` en `el muerte negro`
P.S. Richard, Tom, Noud: zonder pinmautomaat 14 km de berg afzwalkend is Schotland meedere malen in herinnering teruggekomen
P.S. Aeron, Jort: jullie USB stick is inmiddels per post onderweg van Austin naar Mexico City. Ben benieuwd…