Kan nu al een boek volschrijven!

(Poging 5 om het bericht via het internet hier te versturen… :-S)
Sawadie khrap allemaal!

Het avontuur hiero kreeg het startschot vorige week woensdag. Compleet alleen als reisbroekkie in het chaotische geschreeuw van het toeristische Bangkok te arriveren was wel even wennen. Echter, het plan om uitgeput m'n eige te traktere op 1 welverdiend Singha biertje liep uiteraard toch uit de hand tot in de ochtelijke uurtjes. Dit niet geheel onbeinvloed door de aanwezigheid van een uitgebreid arsenaal aan Aziatische schoonheden.

Het blijft echter lastig om de middenweg te vinden tussen een vriendelijk comfortabel gesprek en een achterdochtig op je hoede zijn. Donderdag bood zich echter meteen een oplossing aan: Moe, een Burmamese 38-jarige reisleider, bleek een geweldige kerel om Bangkok mee te verkennen. Van een bord gefrituurde sprinkhanen en boommaaien (smaakt beter dan een zak chips!), tot het nuttigen van een fles rum a 2 euro gezamenlijk met de schreeuwende nachtelijke marktlui. Tevens heeft het erg veel indruk op me gemaakt voor het eerst iemand te ontmoeten die het wegduiken voor het splinterend glas van een bomaanslag gevolgd door rondvliegende kogels zelf heeft meegemaakt. Om te horen wat de impact is van het zelf rondlopen tussen de lijken en gewonden op straat maakt toch wel een tandje meer indruk dan menig boek wat ik gelezen heb...

Zijn uitleg hoe hij deze ervaringen verwerkt heeft met boedistische meditaties is erg bijzonder. Dat het werkt heb ik zelfs zelf aan kunnen snuffelen: enkel het uitvoeren van de Indiaase Chidhaakaas meditatie met de emerald buddha als energiebron in de Kaew Morakot tempel was zo magistraal indrukwekkend dat ik compleet duizelig de tempel verliet. Bijzonder indrukwekkend. Moeilijk uit te leggen.

Het systeem om voor 50 eurocent 3 uur met de tuctuc rond te banjeren heb ik ook ervaren. Het onderhandelen gaat namelijk niet over de prijs, maar over het aantal stops tussen de tempels, buddha's etc. in waarbij we een juwelier, klerenzaak of reisbureau aandoen. De tuctuc-kerel krijgt brandstof en wat geld van die zaak, wij pretenderen een gegronde interesse in de ringen, edelstenen, maatpakken en reistoeren die aangeboden worden. Na een kwartiertje vertrek je onder het motto 'just information, maybe later' en voor de Thaise prijs van een drietal euro's heb je een indrukwekkende middag.

Verdere ervaringen betreffen het afdingen op de markt (zeer handig dat ik reeds kan tellen in het Thais, zodat je af en toe opvangt wat de Thai zelf betaalt), het ontdekken van het lokale bussystem (geen woord Engels op de borden), het dragen van een gewaad-achtige broek en nog velerlij meerdere prachtige ervaringen...

Gisteren ben ik via derdeklas trein anderhalf uur naar Ayuthaya gereisd (30 eurocent). Voelde me erg thuis in de coupe: terwijl zels de tweedeklas toeristloos gevuld was met Thaise lui geflankeerd door handtasjes en koffers, stond ik tussen de armere Thai gekenmerkt door schaarse bezittingen in plastic tasjes, vastgehouden door met eelt bedekte handen. Door het raam (lees: gat) zie je de op water gebouwde krottenwijken passeren, die de prachtige inventiviteit van de bezitloze mens uitstralen.

Nu toef ik dus achter het scherm in Ayuthaya, waarbij het weer even de draai vinden is. Zometeen maar beetje mediteren in een tempel hier, dan zien we wel weer verder.

Maar goed. Bangkok. Kan er nu al een heel boek over schrijven. Wees gerust. Ik zal het laten ;-)

Wees gegroet,
veel liefs
Laa kawn khrap!