Bolivia!!! Copacabana & carnaval van Oruro!

5 februari 2013. M’n eerste voet op Boliviaanse bodem. Met als eerste bestemming Copacabana. In dit geval niet het wereldberoemde strand van Rio de Janeiro, maar een klein Boliviaans plaatsje aan het Titicacameer. En al was het betreden van een nieuw land ff geleden, de strategie op de eerste dag bleef hetzelfde: het ‘testen’ van de nieuwe lokale bieren. Een dag later bezochten we het eiland van de zon, alwaar wat lichte koorts en het gebrek aan zuurstof de 7km lange wandeling het verkennen van de Inca-legendes van dit eiland bemoeilijkten. Een pittig tochtje op deze manier, maar met wat cocabladeren in de mond na m’n gezicht gewassen te hebben in letterlijk legendarisch water lukte het me tenminste om Juanita bij te houden. En de uitzichten waren wederom spectaculair te noemen, zoals wie immer www.picasaweb.google.com/dennisvoes bevestigt.

Via een overstap in La Paz zijn we vervolgens doorgereisd naar Oruro, alwaar de grootste carnaval van Bolivia op het punt stond van start te gaan. Via couchsurfing hadden we weten te regelen dat we 2 van de 40 reizigers waren die de grond van een klaslokaal van de lokale school mochten benutten als slaapplek. Gelukkig waren we niet 2 van de 12 reizigers die ook slachtoffer werden van de vele zakkenrollers die de carnaval helaas als buitenkansje benutten. Dat overkwam wel een Belg die bij ons groepje meeliep. Ze spoten hem het gezicht vol met schuim en glipten snel whatever ze konden vinden uit z’n broekzakken. De zakkenroller had hierbij echter niet gerekend op Juanitas razendsnelle reactie, die binnen enkele seconden de grijpgrage gast bij z’n lurven had. Als Europeaan koste het mij een extra seconde om te bevatten wat er gaande was, maar ik verbaasde mezelf en de rest door als eerste reactie de gast met m’n vuist tegen de grond aan te werken, waarna de Belg met een net schoongeveegd gezicht volgde. Ironisch genoeg bleken de twee mobieltjes die we de zakkenroller afhandig maakten niet van onze Belg te zijn, maar al eerder gestolen. We vermoeden dan ook dat de Belgs I-phone al eerder gestolen was, en dat de zakkenrollers actie bij ons enkel een vuist en het verlies van 2 mobieltjes ‘opleverde’. Afin, onze couchsurfing-host zou iig de rechtmatige eigenaren van de 2 onthande mobieltjes trachten op te sporen.

En de carnaval zelf? Die was wéér heel anders dan Veracruz (Mexico 2011) of Cajamarca (Perú 2012), waarbij niet zozeer enorme praalwagens of informele straatmuzikanten de boventoon vormden, maar meer veelgekleurde kostuums, traditionele folklorische Andes-dansen en oude legendes. We begonnen de carnaval ‘op school’, alwaar de leraren cocabladeren en alcohol offerden aan Pachamama, gevolgd door dans, muziek en het begin van de schuim- en watergevechten. Een dag later begon de optocht. En wat voor een. Geen optocht van 2-3 uur zoals in Limburg, Mexico of Perú het geval is. Nee er zijn 2 optochten van pak ‘m beet 18-20 uur lang, met velerlei enorme dansgroepen die de revue passeren. Inca-koningen, Spaanse kolonisten en slavendrijvers, engelen en duivels, indianen en velen anderen legendarische gedaanten vormden een oneindige stoet van kleur en beweging. Terwijl ondertussen de schuimgevechten met vriend en vijand volop doorgaan. Klopt, de schuimgevechten zijn na zonsondergang op 3.7km hoogte een frisse bedoening. En klopt, je moet een oog blijven houden op je geld en camera. Maar voor het derde jaar op rij heb ik mogen genieten van een carnaval die uniek is in z’n soort. Wederom een absolute aanrader om mee te mogen maken, een waar spektakel wat ik weer mooi heb beleefd voordat magere Hein ooit onverwachts te snel voor de deur staat. Ja man, dit zijn ervaringen die neemt niemand je meer ooit af. En dat geldt eveneens voor de avonturen die ons nog te wachten zou staan. Dus wederom: snel meer :-) Het ga jullie goed!