Bangkok, Siem Reap... lees maar gewoon!

Hallo mensen van Naelantaan (Thai) / Ollang (Khmer)!

Laat ik speciaal voor jullie, omdat ik jullie toch stiekempjes mee laat reizen in hart en nieren, beginnen bij het begin van de onuitputtelijke ervaringen die reeds aan m’n leven zijn toegevoegd. Oke, de overstap in Charles de Gaulle, 12 uurtjes kramp lijden boven het Midden-Oosten en India, het 2 daagjes acclimatiseren en m’n Thais spraakvermogen weer op niveau brengen heeft jullie weinig te bieden. Maar, hoewel misschien nog bekend van m’n lievelingsstrategie van het voorgaande jaar: het zijn de lokale eetplekjes op straat waar de Thai na sluitingstijd de melasse whiskies wegtetteren terwijl ze je van harte welkom heten. Het blijft, keer op keer, een gevoel, genot en plezier waar woorden enkel nog kunnen ontkrachten. Wat trouwens voor ieder detail van m’n reis volledig opgaat. Maar goed, speciaal voor jullie doe ik een poging.

Zo wil ik jullie graag ter hand nemen in de ervaring van de extreme verschillen in Bangkok.
Stel je voor, je gaat fatsoenlijk stappen. Reken op een prijskaartje van 2 euro voor een klein flesje Chang bier. Oke, de disco installatie, muziekboxen, en de hand van ieder Thais mupke naar wens rondom je schouder, het pleit allemaal voor een prima nachtje. Maar reken maar dat iedereen: man, vrouw en lady boy, op jouw portemonnee geilt.
Neem dan een dagje later. Zie wat veroeste oude tafeltjes onder een door de regen overbelast zeiltje. Visualiseer je 10 Thaise twintigers die je schaterlachend een plastic krukje aanbieden, in arrangement met een flink glas Hong Tong melasse whisky. Vervolgens bestel je een enorme fles bier uit de verregende koelkast, waaraan het schrikbarende prijskaartje van 80 eurocent plakt: hetzelfde als in de supermarket. Als je dan uit onbegrip besluit om een hele euro voor die 640 ml neer te tellen, lukt het je ternauwernood om je wisselgeld niet terug te krijgen. Na drienaal gezegd te hebben: it’s okay, luister je naar de woorden: but that is TEN baht tip!!!!! Alsof ik complete mesjogge ben geworden. Dat zijn de momenten dat je oneindige glimlach op miraculeuze wijze toch groter blijkt te kunnen worden.

De geweldige lokatie die ik heb uitgekozen om met m’n broer 2 dagen te spenderen, het gescheld bij het bowlen omdat enkel je vingertoppen in de gaatjes passen, het rennen naar de supermarket om om 23:59 nog 6 flessen Chang bier veilig te stellen, de woorden “this is perfect, what a beautiful place” van een prettig gestoorde Thaise meid terwijl we gebroederlijk een pilsje vatten op een betonnen parkeerplaats… Enkel Jort weet hoe prachtig immens en intens deze ervaringen zijn, dat dit gewoon DE momenten zijn waarvoor je leeft. De enige manier om hier een vleugje van te begrijpen zijn te verkrijgen op de website van de KLM, maar Jort jong: dit numme ze os nooit meer aaf!!!

Goed. Cambodia dan. Oke, eerst ervaar je toch ff een halve dag omschakeling met een vleugje heimwee naar Thailand, plus het vinden van je draai in een compleet nieuw land. Maar na 2 daagjes lijkt dit land mijn hart intenser te veroveren dan Thailand.
Hoewel op dag 1 iedereen enkel aast op je geld, was de kop eraf na een indrukwekkend begin met de stad Siem Reap onder een halve meter water (iets te maken met een of ander recent stormpje?), scooters die je achterop nemen maar met 40 km/u geen andere keus te hebben dan vol door de kuilen en over stoepranden te vliegen. Het voorwiel glijdt dan serieus over de weg/rivier terwijl we tijdelijk gewoon aan het vallen zijn. Geen idée hoe ze dat op het nippertje voorkomen, ook al flikker ik er serieus bijna af. Verder zorgt wel voor 20 minuten vertraging als het motorblok met knalpijp volledig onder water verdwijnt en volloopt. Na thuiskomst duurde het een half uur voordat ik in slaap viel...

Goed. Dag 2 dan. Naar eigen verbazing begon ik nu al de humor en taal van het Khmer volk dermate te doorgronden om een persoonlijke slinger in ieder gesprek te creeeren, waardoor je je niet enkel een lopende zak geld voelt. Waar 14 zevenjarige schattige snoetjes je de eerste minuut enkel ansichtkaarten willen aansmeren, zit je 5 minuten later elkaar achterna met de ballonnen die ik heb meegenomen (een geweldige tip van een medereziger, nog bedankt!). Verder moet ik zeggen dat de 50 woorden khmer en het tellen tot 99.999 enorm helpen de humor te vergroten: een geweldig leuk taaltje dat Khmer, met veel Spaanse r-klanken.

Oke, het laatste verhaaltje dan, maar we praten hier dan ook een pareltje. Het betreft de eerste dag naar de tempels. ‘S ochtends een scootertje met chauffeur ingehuurd, tempels gezien, met verkopers gepraat. Dag om, zou je denken. Blijkt de kerel doordeweeks als agent te werken: of ik met z’n collega’s ff een pilsje op 't bureau wil vatten. Op het bureau! Mmmhhh… bier drinken op het politiebureau… Twijfel twijfel, wat zal ik doen…? Alsof je dan ook maar een milliseconde twijfelt! Bier drinken met agenten on duty: een levensdroom waarvan niemand realiseert dat ie ‘m eigenlijk heeft. Naast het bureau, op een of ander bamboeschavot, kraakt sporadisch de walkie talkie om een aangeschoten agent de scooter op te dwingen. Maar mijn komst werd zo geweldig gevonden dat ze on duty wel nog een half uurtje konden vinden om mij een superlokaal feest met dansende kinderen ergens in de jungle te laten meemaken. Jammer jammer jammer dat we na een half uur inderdaad weer terug moesten… Check voor deze de foto’s op http://picasaweb.google.nl/dennisvoes - de foto van een verregend politiepolo is m’n enige bewijs dat ik hier echt de waarheid vertel...

Zonde dat dat avontuur ten einde is. Maar goed, meneer agent heeft me uitgenodigd om in het kleine dorpje waar ie woont te komen logeren. Bamboehutjes op water met enkel Khmer families… Ik voorzie een gouden parel van een toekomst tegemoet! And no worry: alles wordt met jullie gedeeld.

Groeten, liefs en een uberbrede glimlach van de man die noooooit meer wegwil!